ႏွင္းပြင့္ေလး ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား

မိသားစု ထဲ ကို..ဦးဆံုး ေရာက္လာတဲ့.. ပထမ ဆံုး ကေလး မို႕.. သဲသဲ လွဳပ္ၾကီး မဟုတ္ေတာင္.. နည္းနည္း ေတာ့..လွဳပ္လွဳပ္ရွားရွား ခ်စ္ခဲ့ ၾက ရတဲ့.. ႏွင္းပြင့္ေလး..

ရန္ကုန္ မွာ ေမြးျပီး..ပထမ ဆံုး အၾကိမ္.. နယ္ကို ေခၚလာ လည္ ေတာ့.. ကုတင္ေပၚ မွာ..အတံုးလိုက္ ကေလး တင္ထားတဲ့.. ကေလး ေလး ကို ၾကည့္ ျပီး.. ကိုယ့္အမ ၾကီး ေလာက္..မလွ ပါလား လို႕..ေတြး မိ ခဲ့ ေသးတယ္။


ကိုယ္ ဆယ္တန္း ႏွစ္မွာ.. မမၾကီးက.. လက္ထပ္ ေတာ့.. ကေလး မဟုတ္..ေခြးမဟုတ္ ... သေျမာျပီး.. စိတ္ေကာက္ ခဲ့ တဲ့ အရွိန္ က.. အဲဒီ ေကာင္မေလး ေမြး လာတဲ့ အထိ..မေျပေသးဘူး ထင္ပါ့..။


ထံုးစံ အတိုင္း..အဲဒီ ကေလး ေပါက္စ ေလး ကို.. သူ႕အေမ အလုပ္ သြားတုန္း.. ထိန္းဖို႕ ေက်ာင္းဖို႕ တာ၀န္ ေတြ က.. ၃ လ တခါ ေလာက္ လဲ ရတဲ့.. ကေလးထိန္း ေတြ နဲ႕ အတူ.. အေဒၚ ေတြ အေပၚပါ.. ေရာက္လာ ေတာ့ တာေပါ့...။ မနက္..မနက္..သူ႕အေမ အိမ္က ထြက္ေတာ့မယ္ ဆို.. ကေလး ကို ခ်ီျပီး.. ေလွ်ာက္ပတ္ ေနရ လို႕ .. အေမာ ကို ေျဖမယ္ ၾကံ တုန္း..အိပ္ယာက နိုး ျပီး..လမ္းေပၚ ျဖတ္သြားသမွ်..မုန္႕သည္ လွမ္းေခၚ လို႕.. ပါးစပ္ ကို ေျပးပိတ္ လိုက္.. မုန္႕သည္ကို ေတာင္းပန္ ျပီး ျပန္လႊတ္ လိုက္ နဲ႕..က.. တေန႕လည္ ခင္းလံုး..။

ေန႕ကေလး ထိန္း မူၾကိဳ စ ထားေတာ့ မွ ပဲ..အေဒၚ ေတြ လည္း.. သက္ျပင္း ခ် နိုင္ ေတာ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္း ေတြ နဲ႕....စိတ္ေအး လက္ေအး.. အျပင္ ထြက္ နိုင္ ေတာ့ တယ္။ ညေန ေစာင္း ျပီ ဆိုရင္ေတာ့.. အေဒၚ ေတြ.. အိမ္အျပန္.. အတြဲ ကိုယ္စီ နဲ႕..မူၾကိဳ မွာ ၀င္၀င္ ၾကိဳ တဲ့ အခါ.. မေတာ္ရ ေသးတဲ့..မေတာ္ျဖစ္ လိုက္ တဲ့.. ဦးေလး ေတြ ဆီက.. မုန္႕ ေတြ နဲ႕.. သူက..စိုေျပ လို႕.။ ကိုယ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္..ညေနေစာင္း..အင္းလ်ား ကန္ ေဘာင္ လမ္းေလွ်ာက္ ရင္ လည္း.. အတြဲ ေပါက္စ တို႕ သဘာ၀..သူမ်ား ကေလး နဲ႕..ၾကားဖီးလ္ ယူ ျပီး.. ေခၚသြား ရင္..သူ႕ မိဘ ေတြ က..အၾကိဳက္ေပ့ါ..။



ႏွင္းပြင့္ေလး နဲ႕ နာဂစ္ ( ကလ်ာမိေတ ကာတြန္းမ်ား)

ခု ေတာ့.. ၾကားဖီးလ္ ကို ယူစရာ မလိုပဲ.. တကယ့္ ဖီးလ္ အစစ္ ၾကီး..တကယ့္ တာ၀န္ အမွန္ ၾကီး နဲ႕ ကို.. ကိုယ္တို႕ ဆီ ေရာက္လာ ပါေတာ့တယ္..။


ျမင္းေကာင္ေရ အား လို မ်ိဳး.. ႏြားအေကာင္ တေထာင္ အား ရွိ တဲ့.. လွ်ပ္စစ္ မီတာဗံုး ေလး..အိမ္မွာ..တပ္ လိုက္ ရျပီ ဆိုပါေတာ့..။ ရန္ကုန္က.. မိသားစု ကေတာ့.. ျဗဟၼာၾကီး ဦးေခါင္း..နင့္ လက္ထဲ ထဲ့လိုက္ျပီ လို႕..ေနာက္ ၾက တယ္။ ေရာက္ကာ စ ကေတာ့.. အိမ္ နဲ႕ ေက်ာင္း..ေက်ာင္း နဲ႕ အိမ္.. ခပ္ကုပ္ကုပ္ ေလး ပါပဲ။ စာသင္ႏွစ္ ၆ လ ေလာက္ က်ိဳးတယ္ ဆို ရင္ပဲ.. ဟိုက..ဒီက.. သူငယ္ခ်င္း ေလး ေတြ ရလာ ျပီ မို႕. ညေန ေစာင္း လို႕.. အိမ္ျပန္ခ်ိန္ တန္ လို႕.. မေရာက္ လာေသး ရင္.. ကိုယ့္ မွာ ေမွ်ာ္ ရ ျပီ.. စိတ္ပူ ရျပီ။ ဒီမွာက.. ဗမာ ေက်ာင္းသား မမ်ား လွ ေတာ့.. သူ တို႕ လည္း..သူတို႕ ရွိတဲ့..ဗမာ ကေလး ေတြ စုျပီး..ရွာၾကံ ေပ်ာ္ၾက..လည္ ၾက..။ ခက္ တာက.. ကိုယ္က လည္း..ဆယ္ေက်ာ္ သက္ တေယာက္ကို ဘယ္ေလာက္ အတိုင္း အတာ ထိ..ခြင့္ျပဳ လိုက္ေလ်ာ ရ မလည္း ဆိုတာ.. ဘာ သင္တန္း..ဘာ ထရိန္နင္ မွ မဆင္း လိုက္ ရ ပဲ.. ရုတ္တရက္ ၾကီး ဆိုေတာ့.. မထူးပါဘူး ေလ... သူ႕ သငယ္ခ်င္း ေလး ေတြ ပါ ေခၚ ျပီး.. ကိုယ့္ အိမ္မွာ..Bitch Hostel ဆိုျပီး ဖြင့္လိုက္ ေတာ့ မယ္ လို႕ သာ.. စိတ္ ေပါက္ မိ ေတာ့ တယ္။


အိမ္ျပန္ေရာက္ ရင္ လည္း..ေရာက္ တာနဲ႕.. အိတ္ ကို ျပစ္ခ် ျပီး.. ကြန္ျပဴတာ အရင္ ဖြင့္..ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ ေပၚ တက္ေတာ့ တာပါပဲ။ ငယ္ငယ္တုုန္းက ဆိုု.. ေတြ႕သမွ် စာအုပ္.. ၀ါးစားသလို.. ဖတ္တဲ့..ကေလး က..ခုေတာ့.. သာမန္ ေန႕တဓူ၀ အိမ္မူ ကိစၥ ေတြ မေျပာ နဲ႕.. တီဗီြ လည္း မၾကည့္.. မဂၢဇင္းေတာင္ မလွန္.. ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ ၾကီးေပၚ မွာ သာ မ်က္ႏွာ မူ ေန ေလ ေတာ့.. အျပင္ ထြက္လည္ ေနတာပဲ ..ေကာင္း သား လို႕ ေတြး ရ ေတာ့ မလိုု..။


တခါ တေလ လည္း.. ေစာင္းပါး ရိပ္ေျခ.. ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ နဲ႕ ပတ္သတ္ တဲ့..သတင္း ေတြ.. သတိထားစရာ ေတြ အေၾကာင္း.. ေျပာမိ ရင္...

“ အဲဆို..ေကေက တို႕လည္း မသံုး နဲ႕ ေလ.. ” ဆိုတာ နဲ႕ ..သူတို႕က..ကိုင္ေပါက္ တတ္ ေနေသး ရဲ႕..။


“ သမီး ရဲ႕..ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ သံုးတာ..ေကေက တို႕ လည္း ေပ်ာ္ပါတယ္.. ဒါေပမဲ့..အက်ိိဳး မရွိ တာေတြ နဲ႕ ..သိပ္ အခ်ိန္ မကုန္ေစ နဲ႕ ေပါ့.. ” လို႕သာ.. ေလခ်ိဳေသြး နိုင္ ျပီး.. ကိုယ္ လည္း.. ကိုယ့္ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ ၾကီး ကိုသာ..စိတ္နာနာ နဲ႕..ထိုင္ ေငး ေန မိ ေတာ့တယ္။ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ ဆို တာ ၾကီး ကလည္း.. အေကာင္း အဆိုး အေၾကာင္း အက်ိဳး ခြဲျခမ္း စိတ္ျဖာ ဖို႕ ေနေန သာသာ.. ဘယ္ အစိုးရ မင္း မွ.. မနိုင္ ေအာင္.. သူတလူ.. ငါတမင္း ျဖစ္ေနေလ ေတာ့ လည္း.. မေက်နပ္ ရင္.. သိၾကားမင္း ကို သာ.. တိုင္ေျပာ ယံု။ တူမေတာ္.. ေငါ့ သလို.. မသံုးပဲ ေန ယံု..။

တေလာက.. သူ႕ သူငယ္ခ်င္း မေလး တေယာက္ ေမြးေန႕ ဆိုုျပီး..လည္ၾက ပတ္ၾက ..အျပန္မွာ..အိမ္လိုုက္ လည္ရင္း....ေမြးေန႕ရွင္ေလး က.. ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ မွာ.. သူ႕ အတြက္... ဆုေတာင္း ေတြ.. ၄၆၅ ခု ေက်ာ္ သြားျပီ လို႕.. ေျပာ သံ.. ေဘး ကေန.. ၾကား လိုက္ မိ တယ္။ ခ်က္ျခင္းပဲ .. ေနာက္ တေယာက္ က..ေဒါက္ ၀င္ ျဖဳတ္ တယ္... “ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ မွာ.. ကြန္မန္႕ကို ေကာင့္တာ မပါ ပါဘူး.. နင္ ဘယ္လို သိ လည္း..ထိုင္ ေရ ေနတာလား...” တဲ့..။ ကိုယ့္မွာ အသာေလး ၾကိတ္ ျပံဳး ေနမိတယ္။

ေနာက္ တေယာက္ က..လာျပန္တယ္...။



“ ငါ့ friend request ေတြ ေလ်ာ့ ေလ်ာ့ သြားတယ္ ..ဘာျဖစ္တာလည္း မသိဘူး..”


ဗဟုသုတ ရလို ရ ငွါး..သူတို႕ စကား ၀ိုင္း ထဲ ၀င္ေရာ ရင္း.. “ ဟယ္..ဘယ္လို မ်ိဳးလဲ..ေကေက ကေတာ့.. request ေတြကို..လက္ခံ ရင္..ခံ..မခံ ရင္လည္း ဖ်က္လိုက္တာ ပဲ..” ဆိုေတာ့...“ သမီး တို႕က.. friend request တေထာင္ ျပည့္ေအာင္ စု တာ.. တေထာင္ ျပည့္သြားရင္.. ေနာက္ထပ္ ၀င္လာလို႕ မရ ေတာ့ဘူး.. တေယာက္ေယာက္က..လာ အဒ္ရင္.. request ေတြ မ်ားလြန္းလို႕.. အဒ္မရ ေတာ့ ဘူး ဆိုတာ..တဖက္ မွာ ေပၚတယ္ေလ... ”


ေၾသာ..ေၾသာ္.. ခု မွ ပဲ..ဇာတ္ရည္ လည္ ေပ ေတာ့ သည္။ အဲဒီ ေတာ့ မွ.. ဆရာၾကီး ျဖစ္တာေပါ့ ေလ..။


ဘာပဲ ေျပာေျပာ..သူတို႕ သူငယ္ခ်င္း ေလး ေတြ အားလံုး..ခ်စ္စရာ ေကာင္း ၾက ပါသည္။ ဘာညာ သာရ ကာ ေလး ေတြ ရွိေကာင္း ရွိေပမဲ့.. ကေလး ဟန္ ေလး ေတြ မေပ်ာက္ ေသးပဲ.. လြတ္လြတ္ လပ္လပ္...ပြင့္လင္း ရယ္ျမဴး တတ္ ၾက တုန္း။ ေတာ္ ေတာ္ မ်ားမ်ား ကလည္း.. မိဘ ေတြ နဲ႕.. ေရျခား ေျမျခား ေ၀းလာ ျပီး.. သူတို႕ ေျခေထာက္ ကေလး ေတြ..မခိုင့္ တခိုင္ ေပၚ.. ရပ္ဖို႕ ၾကိဳးစား ေနတာ ဆိုေတာ့... လိုအပ္ တဲ့.. ေစာင့္ေရွာက္မူ ေလးေတြ ေပးရင္း.. ၾကံဳ ရင္ ၾကံဳသလို.. ခ်က္ျပဳတ္ ေကၽြး တဲ့ အခါ လည္း ေကၽြး ေပါ့..။ Bitch Hostel အေဆာင္မွဴးက.. အလ်င္း သင့္ရင္ သင့္သလိုု.. ေျပာဆိုု ဆံုုးမ တဲ့ အခါ..မ ေပါ့..။ သူတို႕ နားထဲ ၀င္တာ မ၀င္ တာ ေတာ့.. ကိုယ္ လည္း..ႏွိဳက္ယူ တိုင္းၾကည့္ လို႕ မရ ေပ..။

ဒီ မွာက..နိုင္ငံျခားသား ေက်ာင္းသား ေတြ ကို.. မိုးခ်ဳပ္ည ရီ.. လုတာ..တိုက္တာ ေတြ ရွိတတ္ ေတာ့.. အတန္းခ်ိန္ ေနာက္က် တဲ့ ရက္ေတြ ဆို.. ကိုယ့္ မွာ စိတ္ပူ ၾကီး နဲ႕..။ ေဒသ ခံ .. ဂ်ပိုး ေတြ က..တြက္ သည္ေလ.. နိုင္ငံျခားသား ေက်ာင္းသား ေတြ ဆိုတာ..ပိုက္ဆံ တတ္နိုင္တဲ့ လူေတြ မ်ားသည္။ ေတာ္ရံု.. အရွိန္ ဆို..လန္႕ တယ္ ဆို တာမ်ိဳး.. အနည္း ဆံုး.. ဟန္းဖုန္း ေလာက္ ရ သြားရင္ေတာင္.. သူတို႕ အတြက္.. အိုေက သည္။ အဲလိုု ေတြ ေတြးပူ ေနတုန္း.... မေမွ်ာ္လင့္ ထားတဲ့.. ေနရာက အပူ လံုုး ၾကီး.. ၀ုန္း ဆို...ျပဳတ္ က် လာေလ သည္။

ႏွင္းပြင့္ တိုု႕ သီတင္းကၽြတ္ ( ကလ်ာမိေတ ကာတြန္းမ်ား)

အဲဒီ ေန႕က.. ညေန..အတန္း.. ၇ နာရီ မွ ျဖဳတ္ မွာ ဆိုေတာ့.. ၇ နာရီ ခြဲေလာက္ ရွိလာ ေတာ့..စိတ္ က ပူစ ျပဳ လာ ျပီ။ သူ႕ စာမ်က္ႏွာ သြား ၾကည့္ ေတာ့လည္း.. မေန႕က.. တင္ထားတဲ့...ဘာမွန္း မသိ တဲ့.. စာလံုုး တခ်ိဳ႕ နဲ႕.. မက္ေဆာ့ခ်္ တခ်ိဳ႕သာ...။ သူေလးက..ပံုမွန္ ဆို..ကြန္ျပဴတာ နဲ႕ ေ၀းေန တုန္း ေတာင္..ဟန္းဖုန္း ကေနျပီး.. ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ ေပၚမွာ..ဘာညာ.. လွမ္းတင္ တတ္ သူ...။ ၈ နာရီ ခြဲ ေတာ့.. စိတ္ က.. အလြန္အမင္း ပူ ေန ျပီ။ ဖုုန္း ေခၚ ေတာ့ လည္း.. ေျဖ မည့္သူ မရွိ..။

ေနာက္ ဆံုုး.. ၉ နာရီ ေလာက္ မွာ..ဖုုန္းတခုု ၀င္လာ ခဲ့ သည္။ ႏွင္းပြင့္ တိုု႕ သူငယ္ခ်င္း တသိုုက္.. ကားအက္စီးဒင့္ ျဖစ္လိုု႕ တဲ့..။

၃ နာရီ ေလာက္ၾကာေအာင္ ပူေနရ တဲ့ စိတ္ေတြ..ပြင့္ထြက္ သြား သည္။ ရင္ထဲက..ေဆာင့္ ေဆာင့္ တက္လာ တဲ့.. ေၾကာင့္ၾက အပူ လံုုး ၾကီးကိုု.. ပါးစပ္က ေန..တဖူး ဖူး မွဳတ္ ထုုပ္ ရင္း.. စိတ္ကိုု လည္း မနည္း တည္ျငိမ္ေအာင္ လုုပ္.. ေဆးရံုု လိုုက္ ဖိုု႕ ျပင္ရသည္။



အေရးေပၚ ဌါန ေရာက္ေတာ့.. မ်က္ႏွာ ငယ္ ေလးေတြ ေတာင္ မဟုုတ္ေတာ့ပဲ..တြန္းကုုတင္ ကိုုယ္စီ ေပၚ မွာ..အေရးေပၚ ပိုက္ ေတြ တန္းလန္း နဲ႕..တုုန္လွဳပ္ ေျခာက္ျခား ေနတဲ့.. မ်က္လံုုး ေၾကာင္ ေၾကာင္.. ဆယ္ေက်ာ္ သက္ ၄ ေယာက္ ရဲ႕ အျဖစ္ ကိုု.. ျမင္ေတာ့.. ေျပာစရာစကားလံုုး ဆူစရာ ေဒါသ ေတြ.. ရွာ မရ ေတာ့ ေပ..။


၃ လက္မ ေလာက္ ကြဲ ထြက္ သြားတဲ့.. ႏွင္းပြင့္ ရဲ႕..ပါး က.. ဒဏ္ရာ ၾကီးကိုု ၾကည့္ ရင္း.. အားေပး ဖိုု႕ စကား က လည္း ခ်က္ျခင္း ထြက္ မလာ..။ ကားေမာင္း တဲ့.. ကေလး ကိုု ေျပး ၾကည့္ ေတာ့.. မွိန္းေနတဲ့..မ်က္လံုုး ၀ါ၀ါ ေလး ေတြ နဲ႕.. ေျခေထာက္ ေတြ က်ိဳးသြား တယ္ ထင္ တယ္ လိုု႕ ေတာ့..ေျပာနိုုင္ ရွာ ေသး သည္။ ...ဟိုု ေကာင္မေလး တေယာက္က.. တျခား ေဆးရံုု ေရာက္သြား တယ္ တဲ့..။ နံရိုုး က်ိဳးသြား တယ္ လိုုလိုု... ဖုုန္း ေတြ ဆက္.. ဟိုုလူ႕ ေခၚ..ဒီလူ႕ ေခၚ..

ရဲ ေတြ ေရာက္လာ ေမး တယ္ ..အန္တီ... ဟိုု ဖက္က.. ကားက..လူၾကီး လည္း ေျခက်ိဳးသြားတယ္...ကား ကေတာ့..ေရွ႕ တျခမ္း လံုုး..ရစရာ မရွိ ေတာ့ ဘူး..မိုုင္က..ေတာ္ေတာ္ ျမင့္တာ.. ၆၀ ေမာင္း တဲ့ လမ္း ေလ.. အမူ လုုပ္မယ္ ေျပာတယ္..

သူ႕ ေခါင္း ေတြ မူး လာ သည္။



ခက္ လိုုက္တာ.. ကေလး ေတြ ရယ္... သူတိုု႕ မိဘ ေတြက.. ဘာမွ မသိရွာ...။ မိဘ ေတြမွာ.. ေငြ ေတြ ဘယ္လိုု ဘယ္ေလာက္ ထပ္ကုုန္ ၾက အံုုး မယ္ ဆိုုတာ.. ေမးစရာ မလိုု..။ သူတို႕ ေတြ..ေငြ တြင္း ဘယ္ေလာက္ နက္ သလည္း ဆိုတာ..ကိုယ္ လည္း ခန္႕မွန္း ၾကည့္ မေန ခ်င္ ေတာ့..။


ဒီလိုု နဲ႕.. ႏွင္းပြင့္ေလး နဲ႕..သူငယ္ခ်င္း မ်ား ရဲ႕ ၾကား.. သူ လည္း.. ခ်ာလည္ မူးလည္ ရင္း.. ခုု ေတာ့.. ကေလးေတြ အားလံုုး လည္း..ေဆးရံုု က..ဆင္း ၾက ျပီ..။ အားလံုုး..ေဆးရံုုက ဆင္း ျပီး.. ၂ ရက္ ေလာက္ ေန ေတာ့.. ပါးမွာ..ခ်ဳပ္ရိုုး ၾကီး နဲ႕.. ျငိမ္ျငိမ္ ကုုပ္ကုုပ္ ေလး ျဖစ္ေန ရွာ တဲ့.. တူမ ေတာ္ ကိုု..အိမ္မွာ ခဏ ထား ခဲ့ ျပီး.. တျခား ကေလး ေတြကိုု..အေျခအေန ေမး ဖိုု႕.. စားစရာ တခ်ိဳ႕ နဲ႕အတူ.. ထြက္လာ ခဲ့ သည္။

“ သူတိုု႕ ေတြ အျပင္ ထြက္ သြားတယ္..အန္တီ.. အိမ္ထဲ မွာ ေနရ တာ..ညီးေငြ႕ လာ လိုု႕ ..တဲ့ ” လိုု႕ ေျပာ ျပီး..ဆီးၾကိဳ ႏွုုတ္ဆက္ တာက.. ကားတိုုက္မူ မွာ မပါတဲ့.. တျခား ကေလး တေယာက္..။ အင္း..လိုု႕ သာ..သက္ျပင္းခ် ရင္း.. ဘာ မွ ကိုု မေျပာ နိုုင္ ပဲ... အိမ္မွာ ရွိ မေန ၾက တဲ့..လူမမာ ကေလး ေတြစားဖိုု႕.. ယူလာ တဲ့..စားစရာ တခ်ိဳ႕ သာ.. ထားခဲ့ ျပီး .. ျမန္ျမန္ ျပန္ခဲ့ ရ ေတာ့ သည္ ။

မေန႕ ကေတာ့.. ကေလး တေယာက္ က.. သူ႕ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ မွာ..သူ႕ ရ ခဲ့ တဲ့..ဒဏ္ရာ ေတြ အေၾကာင္း ဓါတ္ပံုု နဲ႕ တကြ.. တင္ရွာ သတဲ့...။ တူမ ေတာ္ ကေတာ့.. အေဒၚ တေယာက္ လံုုး ဆူလိုုက္.. ငိုုလိုုက္.. ေတာင္းပန္လိုုက္ လုုပ္ထား လိုု႕.. အပိုုးက်ိဳး စြာ..ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ မွာ ျငိမ္ေနရွာ သည္။ ဒါေတာင္.. ေဆးရံုုက ဆင္းကတည္းက.. လက္ပ္ေတာ့ ကိုု ရင္ပတ္ေပၚ တင္ျပီး.. ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ ကမၻာ ၾကီး ထဲ မွာ.. တေတာက္ ေတာက္ ႏွင့္
ေလ ွ်ာက္သြားေန တာ ကိုု ေတာ့.. ဘာမွ မတတ္ နိုုင္ပဲ.. ခြင့္ျပဳ ထား ရ ေတာ့ သည္။ သူလည္း ပ်င္းရွာ ေပ မည္။



ဒီကေန႕ ေတာ့.. အနာ ခ်ဳပ္ရိုုး ေတြ လည္း ေျဖ ျပီး လိုု႕.. ထူထူ ေတာင္ေထာင္ လည္း ရွိ လာ လိုု႕.. သူငယ္ခ်င္း မ်ား နဲ႕ ပံုုမွန္ အလည္ထြက္ နိုုင္ ျပီ ျဖစ္တဲ့ .. ၁၀ ရက္ ေျမာက္ ေန႕ မွာ.. ႏွင္းပြင့္ ေလး.. ၁၈ ႏွစ္ ျပည္ ့ ေပ ေတာ့ ျပီ ။ ဒီ နိုုင္ငံ ေတြ ရဲ႕ အလိုု အရ ေတာ့.. သူ႕ အတြက္.. အုုပ္ထိန္း သူ တေယာက္.. မျဖစ္ မေန..မလိုုအပ္ ေတာ့ ဘူး ေပါ့..။

လူ တေယာက္ ဟာ.. ၁၈ ႏွစ္ ျပည့္ ျပီး..ေနာက္တရက္ မွာ.. ခ်င္ျခင္း ရင့္က်က္ ေျပာင္းလဲ သြား ဖိုု႕ မေမ ွ်ာင္လင့္နိုုင္ ေပ မဲ့ လိုု႕.. သေဘာ အားျဖင့္ ေတာ့..အရြယ္ ေရာက္သူ ျဖစ္ ခဲ့ ေပ ျပီ။ မိုုင္တိုုင္ တခုု စိုုက္ခဲ့ ေပျပီ..။ ေသရာပါ..ဒဏ္ရာတခုု လည္း ရ ခဲ့ ေပ ျပီ။ ကိုုယ္တိုုင္ ကိုုယ္က် စိုုက္ထူ ရ မဲ့ မိုုင္ တိုုင္ ေတြ..တခုု ျပီး တခုု ဆက္လက္ ေရာက္ ရွိ လာေပ ဦး ေတာ့ မည္။

ႏွင္းပြင့္ေလး ေနာက္ထပ္ စိုုက္ ရ မဲ့..ဘ၀ မိုုင္တိုုင္ ေတြ အတြက္ .. တျဖည္းျဖည္း.. ရင့္က်က္ လာ ဖိုု႕ ရန္ .. သူမ တို႕ ေပ်ာ္ရႊင္ ရာ.. ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ နိုုင္ငံ ၾကီး ထဲ က.. ေန.. သူတို႕ ေလး ေတြ .. ဘယ္လိုု စာမ်ိဳး ေတြ.. ဖတ္ရွဳ ေလ့လာ ခြင့္ ရ နိုုင္ မလည္း.. ဘယ္လိုု လူၾကီးသူမ ေတြ ဆီက.. နာခံ အတုုယူ နိုုင္ၾက မလည္း.. ဘယ္လိုု ရည္မွန္းခ်က္ ေတြ တည္ေဆာက္ နိုုင္ ၾက မလည္း... ဘယ္လိုု.. အခြင့္အလန္း ေကာင္း ေတြ ေဖာ္ ထုုပ္ နိုုင္ ၾက မလည္း.. ေမာင္ငယ္ ညီမ ငယ္ေလး ေတြ အတြက္..ဘယ္လိုု လမ္းျပ စံနမူနာ ျဖစ္လာ မလည္း... ဆိုုတာ ကိုု သာ.. သိခ်င္ ေန မိ ေတာ့ သည္။

အာဇာနည္ ေန႕ နဲ႕ ႏွင္းပြင့္ ( ကလ်ာမိေတ ကာတြန္းမ်ား )

ေနအံုုး.... အခုု ေရး လိုုက္ တဲ့.. ႏွင္းပြင့္ေလး အတြက္..ေမြးေန႕ လက္ေဆာင္ စာ ကေလး ကိုု..သူကေလး ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္ျဖစ္ ေအာင္.. သူ႕ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ မွာ.. သြား ျပီး tag ထား မွ ျဖစ္ မည္ ထင္ သည္။

---------

၃ ရက္ ေအာက္တိုုဘာ မွာ..၁၈ ႏွစ္ ျပည့္ျပီ ျဖစ္ တဲ့.. တူမေတာ္ ေလး အတြက္.. ေမြးေန႕ လက္ေဆာင္..

ကလ်ာမိေတ ေရ.. နင္ လည္း အဆင္ေျပရင္.. ၾကီးလာတဲ့.. ဗားရွင္း အျဖစ္... ႏွင္းပြင့္ ေလး နဲ႕ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ ဆိုုတဲ့.. ကာတြန္း ေလး ေနာက္ တခုု ေလာက္ ..ေမြးေန႕ လက္ေဆာင္ ဆြဲ ေပး ပါ ဦးလား..။ း)

ဆက္စပ္ဖတ္ရန္..

မနက္ခင္းေလး
မ်ိဳးဆက္သစ္ေလးမ်ား

◦

ႏွင္းပြင့္ေလး ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား